the day after de kerstmarkt

Gisteravond om 6 uur dwars door drassig gras, half sneeuw, half regen, krat voor krat van auto naar kraam sjouwen in het donker. 
Grappig zonder licht eerst de lichtslang aansluiten. alles uitpakken, waar zet ik wat en hoe, waar zijn de titelkaartjes en de prijsjes. Leuk om goed voorbereid te zijn in mijn hoofd, maar in de praktijk kan ik niets zien, niets vinden en door het vocht is alles veel kwetsbaarder. Veel te vell kleren voor de kou aangedaan. Het is niet koud maar nat.
Domme kerstmuts om mijn hoofd en zoon een kerstmuts met oplichtende renddieren.
Hij is wel een aanwinst, veel meisjes kopen bij hem terwijl ze mij uitgiechelen.
Vanwege de regen zien veel mensen de kramen als een schuilplaats. Dit snap ik wel, maar wanneer een man gezellig op de kaam wil gaan zitten vraag ik toch of hij een stap naar voren wil doen. Dat vindt hij niet nodig want ik kan best voor hem langs. Nog een keer vriendelijk gevraagd, "Je moet hem een schop geven," zegt een mevrouw hulpvaardig. Ze lacht er niet bij, zou ze het ook echt menen? Ik zou het heel graag echt willen doen, maar dit is geen goede kerstgedachte. Duw hem weg door aan de kraam te frutselen, en hij gaat op de kraam er naast zitten. Verder is het een leuke markt, maar heb er niets van gezien, te druk, te veel mensen en door die regen werd het steeds aanlokkelijker.Leuk pindakaas jongetje wil een kaarsje voor zijn moeder, maar welke? Hij mag zelf de lekkerste ruiken en doet dat ook heel serieus met een snottebel.
Kom er achter dat rekenen niet onze sterkste eigenschap is.
Opruimen is nog lastig, niet alles mag nat worden. En het natte modderige zeil moet ook nog in de auto. 
Vandaag ben ik begonnen met het inrichten van de Kerstmu praktijk. Dat is volgende week al, ik ben een beetje in de war met de data, want die week moet ik heel veel masseren, vrijdag nog werken, en zaterdag is het al. 
En zondag de cirkel!
Wanneer zal ik eens boodschappen gaan doen?