het verdwenen land MU

het verdwenen land MU
het verdwenen land MU in de sneeuw

vrijdag 10 juni 2011

mijmeren in MU

Als het mooier weer wordt, wordt de praktijk stiller, dit in tegenstelling tot de zaak van een client die juist het mooie weer nodig heeft om het druk te hebben. In een perfecte setting zouden wij samen maar een locatie hoeven te hebben om toch full time te kunnen werken.
Maar aangezien de perfecte wereld steeds verder weg lijkt te zijn kan ik lekker in mijn vrije tijd  met mooi weer fietsen en zo mijn conditie op peil brengen, genieten van de buitenlucht en mijn hoofd leeg maken.
Wonend in een prachtige omgeving zie je gelijk met het mooie weer ook de ouder jongeren op hun motoren de schuur uit scheuren en oudere echtparen met hun auto met fietsrek, hun hem en haar fiets met bijpassend hem en haar fleece jack in blauw en rood en nog erger een bevriend echtpaar in het zelfde gekleed. Soms zijn de mannen lekker sportief in een gesteven korte broek met safarijasje met zonder mouwen maar met wel heeel veel zakken gehuld door hun vrouw. Om hun eigen identiteit toch nog maar enigszins te bewaken met hun zakensokken extra hoog opgetrokken in de sandalen.
Help denk ik dan. Zou ik dat ook ooit.....?
Want naarmate je ouder wordt veranderen je opvattingen en smaak ook. Wat ik nu nog verschrikkelijk vind zou ik over een paar jaar best verschrikkelijk mooi kunnen vinden.
Vond ik vroeger de zoon geweldig en de vader stom (in de strip van Peter vanStraaten) tot mijn verbazing ontdekte ik een paar jaar geleden, toen ik het weer eens las dat ik dacht:'wat een eikel is die zoon, walgelijk, en die vader is zielig"(ik was het gelukkig nog steeds niet met hem eens, maar kon nu om hem lachen in plaats van hem te verfoeien)
En leed je vroeger liever kou in je korte rok met dunne panties en een t-shirt dan een verstandig jas aan te trekken, of liep je veel te ver op belachelijke hoge hakken, puur omdat het bij je outfit hoorde en je anders niet in het openbaar gezien wilde worden, nu is het toch wel prettig om kleren voor het gemak en comfort aan te trekken en er zelfs mee de stad in te durven.
Dus vrees ik dat ooit, op een dag, ik ook bij de ANWB zo'n handige fietskaartdrager voor voorop sta uit te zoeken, met over mijn arm alvast het rode fleecevest, zodat ik het gelijk af kan rekenen.
Nu nog zo'n man er bij vinden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten